Behoud en beheer van mottes

Een actief instandhoudingsbeheer is van groot belang om de nog bewaarde motterelicten voor verdere vernieling te behoeden.

Nele Goeminne

Terwijl Vlaanderen zo’n 1000 jaar geleden bezaaid lag met mottekastelen, zijn er vandaag amper nog een honderdtal tastbare relicten bewaard gebleven. Veel mottes werden in een ver of recent verleden zwaar beschadigd of zelfs afgegraven ten voordele van landbouw, het rechttrekken van rivieren en beken en woningbouw. Andere sites liepen grote schade op door schatgraverij of doordat ze gebruikt werden als steengroeve. De resterende mottes zijn ook nu nog onderhevig aan schade door erosie (o.a. door ploegwerken en veelvuldige betreding van de steile hellingen door grote grazers), omvallende bomen, wortelwerking, gravende dieren, inwerking van vorst, overmatige recreatiedruk, gebrek aan beheer enz. In verschillende gevallen zijn ze voor een ongeoefend oog niet als dusdanig herkenbaar omdat de begroeiing verwilderd is en er geen informatievoorziening aanwezig is.

Een actief instandhoudingsbeheer is van groot belang om de nog bewaarde motterelicten voor verdere vernieling te behoeden. Elke motte is een getuige van een ver verleden. Het is bovendien een potentieel waardevol archeologisch archief en steeds uitermate kwetsbaar: eens beschadigd of vernietigd, is deze informatie onherroepelijk verloren. Daarnaast geven de imposante aarden heuvels een historische dimensie aan het landschap. In combinatie met goede voorlichting kunnen ze rekenen op veel maatschappelijke waardering.

  • Uitgavedatum
  • december 2017
  • Auteur
  • Nele Goeminne