Klinknagels

Klinken was gedurende een korte periode (ongeveer 1800-1950) de techniek bij uitstek om twee stukken metaal aan elkaar te verbinden. Zolang de industriële productie niet op punt stond, werd klinken niet zo intensief toegepast. Maar toen de techniek volledig ontwikkeld was, heeft dat voor een explosieve groei gezorgd van stalen constructies zoals bruggen, vakwerkgebouwen, stoomketels met of zonder trein en schepen.

Klinknagels zijn onontbeerlijk om verschillende stukken metaal aaneen te zetten. Het gebruik ervan behoort tot de basisvaardigheden van elke smid. In de 21e eeuw is het ondenkbaar dat vier tot zes mensen zich zouden engageren om twee platen aan elkaar vast te maken in een arbeidsintensief, traag en energieverslindend proces. Door de verbetering van lastechnieken, staalproductiemethodes en bevestigingstechnieken is de kunst van het klinken op korte tijd volledig verloren gegaan.

Deze brochure wil de hiaten in de kennis rond het klinken opvullen en geïnteresseerden op weg helpen in de moeilijke zoektocht naar de beheersing van het ambacht. De nadruk ligt op het klinken in de scheepsbouw, met een waterdichte romp als einddoel.